Diep in het hart van Mordor

Zaterdag hebben we vooral gebruikt om van Wellington naar het Tongariro Nationaal Park te reizen. We moesten immers 350 km overbruggen. Eerst de 1, de snelweg langs de kust gevolgd, totdat we het binnenland in moesten richting het nationale park. Hierbij viel vooral op dat het Noordereiland heel vlak is, wanneer je het vergelijkt met het Noordereiland.
Totdat op een gegeven moment de bergen van het Tongariro National Park voor ons zagen liggen. De eerste berg was meteen een bekende, want deze staat voor Lonely Planet.
We zijn naar het hart van het nationale park gereden en hebben we onze tent opgezet op de camping in Whakapapa Village. Nog even de berg (lees vulkaan) opgereden om te genieten van het uitzicht en toen vooral relaxt en gediscussieerd over de invulling van de dag erna….

Het Tongariro National Park staat bekend om twee dingen:
de Tongariro Alpine crossing; een wandeling van 19,4 km, dwars door en over de bergen in dit gebied. Volgens sommige de mooiste dagwandeling in Nieuw Zeeland.
Ook is het gebied bekend van haar optreden in de Lord of the Rings. Daar heeft het park de naam Mordor gekregen en heet Mount Ngauruhoe Mount Doom.

Na lang wikken en weken, hebben we zondagochtend om kwart over 7 besloten om de track te gaan lopen. Dus in drie kwartier snel aankleden, spullen pakken ( je moest in nood kunnen overnachten en op naar het busje dat ons naar het begin van de track bracht.
Daar stonden we dan op 1150 meter hoogte, klaar voor een wandeling van 19,6 km door een gebied waar drie jaar geleden nog een vulkaan was uitgebarsten. Samen met Ruud, een Amsterdammer die we inmiddels al een aantal keer op verschillende campings waren tegen gekomen zouden we het wel even doen.

Nou ik moet bekennen mijn slechte conditie had het bijna gewonnen van mijn doorzettingsvermogen. Echt het viel voor mij even vies tegen die klim. Matt’s daarentegen kreeg pas na 15 km last van z’n knie. (Power to the Mattsie) Gelukkig was het wel allemaal de moeite waard.

Het eerste gedeelte van de tocht liepen we door een ruig gebied met uitzicht op de vulkaan. Overal zag je nog brokken steen en opgedroogd lava liggen van de laatste uitbarsting.
Na 1 ½ uur begonnen we 1400 naar 1650 meter. Op naar de eerste krater, the south crater. Naarmate we hoger op de berg liepen veranderde de begroeiing. De hoeveelheid zwarte gruis en lavabrokken nam toe. De South crater zelf was een vlak gedeelte met weinig begroeiing. Hier konden we gelukkig makkelijk doorheen lopen omdat dit een vlak gebied is.

Snel meer over deze wandeling…..