Van het zuidereiland naar het noordereiland

Tijdens de overtocht van Picton op het zuidereiland naar Wellingtin op het noordereiland heb ik mooi even de tijd om het reisverslag bij te werken. Nu nog even in Word, want internet is wel beschikbaar, maar alleen voor mensen in de ‘business-class’. Wij plaatsen het wel als we vanavond weer internet hebben in onze accommodatie.

Gisteren zijn we vertrokken uit Kaikoura, nog steeds enigszins teleurgesteld dat we alleen een slapende walvis hadden zien dobberen en niet één die een duik nam en daarbij zijn staart liet zien. Vanuit Kaikoura was het minder dan 200 km naar Picton vanwaar de veerboot naar Wellington op het noordereiland vertrekt. Daardoor kwamen we al voor de lunch aan op de camping in Picton. Het was gisteren (alweer) een bloedhete dag en dus ideaal om even onze was te doen en in de zon te laten drogen. Zelf hebben we een duik genomen in het zwembad op de camping waarna ook wij op hebben liggen drogen in de zon met een boek erbij. Met al dat gehaast om alles te zien en te beleven is het ook wel eens lekker om even helemaal niets te doen. Na een paar uurtjes luieren beseften we echter dat er ook nog werk aan de winkel was. We moesten langs de autoverhuurder om te vragen of onze nieuwe auto op het noordereiland ’s ochtends al beschikbaar was en we moesten naar de balie van de Interislander om onze overtocht om te boeken naar een dag eerder. Dat verliep gelukkig allemaal voorspoedig zodat we ook nog tijd hadden om even door Picton te lopen, te genieten van een schepijsje met de bijzondere smaak hokeypokey en om naar de kapper te gaan waar ik m’n haar weer op een lengte van 2 mm af heb laten scheren. Toen alle winkeltjes zo’n beetje gingen sluiten zijn we in de auto gestapt om naar twee uitkijkpunten in Picton te rijden. Beide keken uit op de baai en de haven van Picton zodat we goed konden zien waar vandaan we de volgende dag uit zouden varen.

Terug op de camping hebben we een lekkere nasi gemaakt met een zakje nasi-goreng van Conimex uit het Nederlandse vak van het International Foods-schap van de New World supermarkt.

’s Avonds hebben we verder niet meer zo veel gedaan. We zijn vroeg ons tentje in gedoken om nog even lekker te lezen. Rond een uur of vier zat vlak naast onze tent een vogel een enorm lawaai te maken zodat we allebei wakker werden. Ik ben er nog uitgegaan met de Mag-light, maar heb ‘m niet kunnen vinden. Na deze ongewenste onderbreking van onze nachtrust hebben we helaas niet meer zo vast geslapen.

De volgende ochtend is er veel tijd gaan zitten in het leegruimen van onze ‘garderobekast’ uit de kofferbak en alles weer in de tassen krijgen. Een vrijwel onmogelijke opgave, maar het is toch nog binnen een redelijke tijd gelukt. Zo hadden we alle tijd om onze tassen in te checken voor de overtocht en de huurauto van het zuidereiland in te leveren. We konden zelfs nog even lekker winkelen in Picton en voor vertrek een kopje thee nemen in de vertrekterminal.

We zijn de overtocht gestart op het zonnedek. De veerpont, overigens van “van der Giessen en de Noord uit Krimpen aan den IJssel”, is een behoorlijk schip met 10 dekken, loungeruimten, een bar, een café en een restaurant en dus een zonnedek. Zo gaat de tijd wel lekker snel. Eerst in het zonnetje “Het verloren symbool” van Dan Brown uitgelezen en Femke heeft inmiddels (er is al weer land in zicht) ook de Viva en een boekje van Dorinde van Oort uit.

Het is inmiddels avond in Wellington en we zitten in onze hotelkamer. Het was nog even spannend of we wel een accommodatie voor vannacht konden vinden. We hadden nog niets geboekt en eenmaal in Wellington bleek dat er vandaag een cricketwedstrijd was en er morgen een rugbywedstrijd wordt gespeeld. Alle hostels waren dus ‘fully booked’. Bij de zevende accommodatie die we probeerden kregen we eindelijk het verlossende antwoord. Het hotel heeft ook een backpackersvleugel (die dus al vol zat) waardoor er een keuken was waar we ons eten in klaar konden maken. Na het eten zijn we door het centrum naar het kabeltrammetje gelopen wat we naar de botanische tuinen bovenop de berg genomen hebben. Daar genoten van het utzicht over Wellington by night en gesocialised met wat native Nieuw Zeelanders, waarvan één met Nederlandse ouders uit Moerkapelle. Langs het waterfront en via de Starbucks terug naar ons hotel en nu zo naar bed. Morgenochtend worden we door de autoverhuurder opgehaald om onze nieuwe huurauto op te halen. Dan laten we de grote stad weer achter ons en rijden we naar Tongarrio national park.