Dagje op de Pacific Highway

Ook vandaag weer een lange reisdag voor de boeg. Eindbestemming: De Blue Mountains, naast Sydney. Na het ontbijt en een lekkere warme douche eerst nog even een wandeling langs de graffitirotsen aan de kust om wat foto’s te maken. De receptie ging toch pas om 9.00 uur open, dus eerder konden we toch niet vertrekken. Toen Femke ging uitchecken bleek de computer kapot waardoor onze nacht niet verwerkt kon worden. Maar omdat we toch maar één nachtje op de camping hadden gestaan, hoefde Femke niet te betalen. Dat is natuurlijk nooit verkeerd, een gratis nacht. Vanaf Port Macquirie hebben we de Pacific Highway weer opgepakt Bij Fort Scratchley zijn we gestopt voor de lunch. Met een prachtig uitzicht over de baai van Newcastle aan de ene kant en de stad met leuke ouderwetse geveltjes aan de andere kant. Het fort werd helemaal door vrijwilligers beheerd. Zoals bijna alle Australiërs die we tegenkomen in een dienstverlenend beroep waren ook deze mensen vol passie en erg enthousiast en behulpzaam. We hebben de barakken bezocht waar de soldaten sinds 1888 in gehuisvest waren. Ook waren er veel attributen en informatie over de bijdrage van de Australische soldaten aan de Eerste Wereldoorlog. Om 13.00 uur werd het kanon afgeschoten. Een oud gebruik wat vroeger in elke haven om 13.00 uur werd gedaan zodat alle bezoekende schepen de tijd wisten en zo tijdens de zeereis ook hun positie (lengte- en breedtegraad) konden berekenen. Leuk om even te zien. Rond half zes kwamen we aan op de camping in Katoomba, in de Blue Mountains. Niet veel tijd om nog wat te bezoeken hier, behalve de Aldi en de Woolworths voor wat boodschappen voor de avondmaaltijd van de barbecueplaat en wat melk en broodjes voor het ontbijt en lunchpakket voor morgen. Na het eten heb ik nog even aan de verslagen gewerkt bij de campingkeuken, terwijl Femke een spelletje Jokeren heeft meegespeeld met onze Duitse buren op de camping. Van plannen maken voor morgen is niet veel terecht gekomen, dus dat doen we dan maar bij het ontbijt.